"Θα μείνω πάντα ιδανικός/κι ανάξιος εραστής/των μακρυσμένων ταξιδιών/και των γαλάζιων πόντων.".....................Νίκος Καββαδίας

* * * * * * * * * * * * * * * ** * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * Σεπτέμβριος 2018 * * * * * * * *

Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2018

Σκέψεις ανάκατες, χωρίς ημερήσια διάταξη

Aimilia Ioannidis
Παρίσι, Γαλλία
Σκέψεις ανάκατες, χωρίς ημερήσια διάταξη.

1. Λαός που γέννησε τόσους ήρωες, ξεχάσαμε τι σημαίνει λεβεντιά; Λεβεντιά δεν είναι να χτυπάς τον χτυπημένο, τον αδύναμο, τον τελειωμένο, και να τον αποτελειώνεις. Λεβεντιά είναι να προτάσσεις τον εαυτό σου απέναντι στα όπλα των δυνατών για να προστατεύσεις τους αδύναμους!
2. Επανάσταση είναι να ορμάς μέσα σε εκκλησίες φωνάζοντας συνθήματα εναντίον της πίστης ή να κραυγάζεις απέναντι σε αυτούς που εκμεταλλέυονται την πίστη των ανθρώπων "ουαί υμίν, Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί";
3. Το ίδιο είναι η ανθρωποκτονία με την κλοπή; 
4. Το ίδιο είναι ο τεχνίτης ή ο καλλιτέχνης ή ο έμπορος με τον ενεχυροδανειστή;
5. Αν δεν τρομοκρατήθηκε το Νοέμβρη του '15 στο Μπατακλάν ο Ματιέ και η Κατρίν που σηκώθηκαν μπροστά στα καλάσνικωφ για να προστατεύσουν ο ένας έναν άγνωστό του ανάπηρο και η άλλη τα παιδιά της φίλης της που είχε ήδη σκοτωθεί, αν δεν τρομοκρατήθηκε την ίδια μαύρη νύχτα στο καφέ "η Καλή Μπύρα" ο Πιερ, ο φοιτητής Ιατρικής με το τσακισμένο πια δεξί χέρι, που σηκώθηκε μέσα στη βροχή από μολύβι σαν τον Κυναίγειρο να σύρει πίσω από τα πεσμένα τραπέζια τους άλλους χτυπημένους για να τους προστατεύσει και να προσπαθήσει να τους προσφέρει βοήθεια, ποιός τρομοκρατείται από έναν αδύναμο, εξαρτημένο άνθρωπο που παραπαίει και μπαίνει σε ενεχυροδανειστήριο; Από τι τρομάζει αυτός που τον βλέπει;
6. Ποιόν τρέμει περισσότερο η άνομη εξουσία; Το Ρουσώ ή το μπαχαλάκη;
7. Όλοι δικαιούνται δικηγόρο. Ακόμη και τα κτήνη. Δεν νοείται να γινόμαστε ίδιοι μ'αυτά, τυφλωμένοι από την οργή.
8. Η οικονομική βία επιφέρει αργά ή γρήγορα και την άλλη, τη φυσική. Και οι δύο πλήττουν την αξιοπρέπεια.
9. Χωρίς κοινωνία, χώρα δεν υπάρχει.

Πέμπτη 28 Ιουνίου 2018

Ὠδὴ διὰ τὸν γάμον τοῦ φίλου μου ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΜΑΡΚΟΡΑ, χαριτολόγου ποιητοῦ

Dionisis Vitsos
ΖΑΚΥΝΘΟΣ


Ὠδὴ διὰ τὸν γάμον τοῦ φίλου μου
ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΜΑΡΚΟΡΑ, χαριτολόγου ποιητοῦ
.Αἲ μωρὴ Μοῦσα ποῦ ἤσουνε;
Ποῦ περπατεῖς τζουρδέλα;
Ἐμπρὸς μαζῇ μου, γλήγορα,
Πάρ’ τὴν κιθάρα κ’ ἔλα·
Δυὸ μῆνες εἶνε ’ποῦ ἔφαγα
Τὸν κόσμο νὰ σ’ εὑρῶ!
Μὴ φοβηθῆς, ’ς τὸ Μέτσοβο
Δὲν πᾶμε, οὐδὲ ’ς τοῦ Πέτα,
Ὅπου τὰ βόλια ἐπέφτανε,
’Σὰ νἄπεφταν κουφέτα!
[...]
Ὅπου θὰ πᾶμε, Μοῦσά μου,
Τουφέκια, γιαταγάνια
Δὲν θὰ νὰ ἰδῇς· μόν’ ὤμορφα,
Καλόμοιρα στεφάνια,
Γέλοια, χαραὶς, λαλούμενα...
Θὰ φᾷς ζαχαρικά.
[...]
Ἀκοῦς, ἀκοῦς, πλημμύρισε
Ἀπὸ ἁρμονία ὅλ’ ἡ σφαῖρα!
Καὶ σὺ δὲν ξεβουβαίνεσαι
Κακή σου μαύρη μέρα,
Μόνε ’ς τὴν ἄκρη μοὔκατζες
Καὶ ξεῖς τὴν κεφαλή;
Μοῦσα, μὰ τὸν Ἀπόλλωνα,
Τὴ μούρη θά σοῦ σπάσω,
Ἄν δὲν μὲ κάμῃς σήμερα
Τραγοῦδι νὰ χορτάσω.
Ἢ λάλει, ἢ αὐτὸ τὸν κίθαρο
’Σ τὸν σπῶ ’ς τὴν κεφαλή!
.
Φωτοχυσία ’ς τὴν Κέρκυρα,
Τρωγούδια καὶ χαραίς!
Ἐδῶ σφυρίζουν ἅμαξαις
Μ’ ἑλληνικαὶς παρθέναις·
’Κεῖ σέρνουν κουδουνίζοντας
Γρηαὶς τσουτσουρδωμέναις·
Ἀλλοῦ κυράδες τρέχουνε
Μεσόκοπαις, καὶ νιαίς!
Ἰδοὺ καὶ τ’ ἀρχοντόπουλα
Μὲ τὸ γυαλὶ ’ς τὸ μάτι,
Ποῦ λὲς καὶ λένε, ἰδέτε μας....
Ἰδέτε μας κομμάτι....
Παρόμοιαις χάρες τάχατε
Δὲν πρέπουν κ’ εἰς ἐμᾶς;
Πλούσιοι, φτωχοὶ, χρυσόχεροι
Καὶ ξεπεσμένοι ἀρχόντοι,
Τεχνίταις κ’ ἐπιστήμονες,
Καὶ γέροι μ’ ἕνα δόντι,
Λάμπει ὁλονῶν ’ς τὸ μέτωπο
Ἡ ἀχτῖνα τῆς χαρᾶς!...
.
—Μωρὲς παιδιὰ, ποῦ τρέχετε
Μὲ τὸν Μητροπολίτη;
—Ποῦθ’ ἕρχεσαι, ἀπ’ τὰ Κράτζαλα;
’Σ τοῦ Δούσμανη τὸ σπῆτι,
Ὅπου θὰ λάμψῃ σήμερα
Γάμος βασιλικός!
Πῶς! δὲν τὸ ξέρεις;... μάλιστα
Τ’ ὡραῖό του κοριτσάκι,
Τοῦ Μαρκορᾶ Γεράσιμου
Θὰ δώσῃ τὸ χεράκι.
—Ὁ φίλος μου, ὁ Γεράσιμος,
Θὰ νὰ γενῆ γαμπρός!
.
Μπροστὰ Μοῦσα.... πῶς! ἔμεινες;
Ἆ, δίχως καλεστῆρα
Φοβᾶσαι μὴ ’ς τὴ μούρη μας
Βροντήσουνε τὴν θύρα;
Εἶναι εὐγενὴς ὁ Δούσμανης,
Δὲν κάνει αὐτό εἰς ἐμᾶς.
.
Σιωπὴ, νὰ μὴ ξυπνήσωμε
Τὸ δροσερὸ παιδάκι·
Ἰδὲς πῶς τὸ χαμόγελο
Τοῦ παίζει ’ς τὸ χειλάκι!
Ἰδὲς, δὲν εἶναι ἡ κόμη του,
Σὰ μάλαμα λαμπρό!
Στρέψε νὰ ἰδῇς Γεράσιμε
Τ’ ἁγνότατό σου ταῖρι,
Ἕνα μικρὸ ἀγγελόπουλο
’Σ τὴν ἀγκαλιὰ του φέρει.
Ὤ! δέξου το, Γεράσιμε,
Παιδάκι σου εἶναι αυτό.
Πᾶνε ᾑ χορδαὶς τῆς λύρας μου
Ταὶς ἔσπασε ἡ χαρά μου·
Ὁ λάρυγγάς μου ἐβράχνιασε
Ἀπὸ τὰ φωνατά μου.
.
Παύω· ’τί ἡ Μοῦσα μ’ ἄφηκε
Σὰν ἰῶτα, μοναχή!
Μάλιστα, ἡ μοῦσα μου ἔφυγε,
Κ’ ἔφυγε κακιωμένη.
Γιατί δὲν τὴν κεράσατε
Τὴν κακομοιριασμένη,
Κἂν δύο ζαχαροκούλουρα,
Ἕνα γυαλὶ ῥακί!
ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΜΑΝΟΥΣΟΣ

[ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΜΑΡΟΥΣΟΣ Ή ΜΑΝΟΥΣΗΣ (Κέρκυρα 1828 – Βενετία 1903): Αποφοίτησε στην Ιόνιο Ακαδημία και κατόπιν έφυγε για την Ιταλία, όπου σπούδασε ιατρική στα πανεπιστήμια της Βενετίας και της Πάδοβας και κατατάχθηκε στον ιταλικό στρατό, από όπου αποστρατεύτηκε με το βαθμό του ταγματάρχη. Κατόπιν απόρριψης αίτησής του να υπηρετήσει τον ελληνικό στρατό επέστρεψε στην Ιταλία.Τα πρώτα του ποιήματα δημοσίευσε στα ιταλικά, και γνώρισε επιτυχία με το Il canto del soldato.
Το 1848 δημοσίευσε το Θάνατο της τυφλής, ποίημα γραμμένο σε τρίστιχα της τεχνοτροπίας του Δάντη, και επηρεασμένο από τις σολωμικές γλωσσικές απόψεις.
Το 1850 δημοσίευσε σε φυλλάδια μια συλλογή δημοτικών τραγουδιών με τον τίτλο Τραγούδια εθνικά συναγμένα και διασαφηνισμένα υπό Αντωνίου Μανούσου.
Το 1852, μετά από πρόσκληση του μητροπολίτη Ιωαννίνων ίδρυσε έδρα ιταλικής γλώσσας στην πόλη, όπου δίδαξε για τέσσερα χρόνια.
Το 1857 δημοσίευσε την ποιητική συλλογή Στεναγμοί και το 1876 τα Λυρικά ποιήματα.
Το 1882 δημοσίευσε το μελόδραμα Δέσπω η ηρωίς του Σουλίου, τη μουσική για το οποίο έγραψε ο Παύλος Καρρέρ].

____________
[ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΜΑΡΚΟΡΑΣ(Κεφαλλονιά 1826 – Κέρκυρα 1911) : Ποιητής, μαθητής του Διονύσιου Σολωμού.Από τους σημαντικότερους της «Επτανησιακής σχολής».]
[Φωτογραφίες:  [1] ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΜΑΡΚΟΡΑΣ, 
[2] ΕΞΩΦΥΛΛΟ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΜΑΝΟΥΣΟΥ]

Σάββατο 19 Μαΐου 2018

ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑΣ: Δολοφονήθηκε 18 Μαϊου 1967


ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑΣ: Δολοφονήθηκε 18 Μαϊου 1967

Μαχητικός δικηγόρος, δημοσιογράφος και πολιτικός του ευρύτερου αριστερού χώρου. Ο θάνατός του που συνέβη το Μάιο του 1967 εν πλω προς την Κύπρο, πιστώνεται στη χούντα, αν και μέχρι σήμερα παραμένει ανεξιχνίαστος.
Ο Νικηφόρος Μανδηλαράς γεννήθηκε στην Κόρωνο της Νάξου στις 19 Φεβρουαρίου 1928. Σε ηλικία 18 ετών είχε ήδη φάκελο πολιτικών φρονημάτων στην Ασφάλεια Σύρου, στον οποίο αναφέρεται ότι «εμφορείται υπό κομμουνιστικών φρονημάτων και δη με πλήρη κομμουνιστικήν κατάρτισιν...».
Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1948-1954) και από το 1956 άρχισε να δικηγορεί στην Αθήνα. Παράλληλα με τη δικηγορία υπήρξε αρθρογράφος σε αθηναϊκές εφημερίδες.
Στις εκλογές του 1956, με δημόσιες δηλώσεις και ομιλίες του στη Νάξο υποστήριξε το κόμμα της Δημοκρατικής Ένωσης, που συσπείρωνε κόμματα και προσωπικότητες της Δεξιάς (Λαϊκό Κόμμα), του Κέντρου (Κόμμα Φιλελευθέρων κ.ά.) και της Αριστεράς (ΕΔΑ κ.ά.), με στόχο την ανάσχεση της ανόδου προς την εξουσία της νεοπαγούς ΕΡΕ του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Στις εκλογές του 1958 υποστήριξε την ΕΔΑ και συνόδευσε τον συντοπίτη του Μανώλη Γλέζο στην προεκλογική περιοδεία του στη Νάξο.
Τον Ιούλιο του 1959 ήταν συνήγορος υπεράσπισης της Βασιλικής Δημητροκάλλη, αδελφής του Μανώλη Γλέζου και του σύζυγό της στο στρατοδικείο Αθηνών. Κατηγορούνταν, όπως και ο Μανώλης Γλέζος, για κατασκοπεία.
Στα τέλη του ίδιου χρόνου νυμφεύτηκε την Άσπα Καλοδίκη, με την οποία απέκτησε μία κόρη, τη Μαρία – Αριέττα.
Τον Ιανουάριο του 1960 άρχισε να εκδίδει την εφημερίδα «Ναξιακά Χρονικά», που συνεχίστηκε το 1966 με τον τίτλο «Κυκλαδικά Χρονικά», όπου δημοσίευσε άρθρα σχετικά με τα οικονομι­κά και γενικότερα τα κοινωνικά προβλήματα των νησιών.
Τον Απρίλιο του 1960 παρέστη ως συνήγορος υπεράσπισης στη δίκη των 42 ηγετικών στελεχών του ΚΚΕ (ανάμεσά τους ο Χαρίλαος Φλωράκης) που δικάζονταν για κατασκοπεία.
Στις εκλογές του 1961 ήταν για πρώτη και μοναδική φορά υποψήφιος βουλευτής στις Κυκλάδες, ως ανεξάρτητος - συνεργαζόμενος με το Πανδημοκρατικό Αγροτικό Μέτωπο (ΠΑΜΕ), που αποτελούσε συνασπισμό της ΕΔΑ με το Εθνικό Αγροτικό Κόμμα. Στις εκλογές του 1963 επιδίωξε να είναι υποψήφιος στις Κυκλάδες με την Ένωση Κέντρου, αλλά αποκλείστηκε από τους συνδυασμούς του κόμματος ως φιλοκομουνιστής.
Ευρύτερα γνωστός έγινε κατά τη διάρκεια της δίκης του ΑΣΠΙΔΑ ως συνήγορος υπεράσπισης αξιωματικών που παραπέμφθηκαν σε δίκη με βούλευμα του Δικαστικού Συμβουλίου του Διαρ­κούς Στρατοδικείου Αθηνών, κατηγορούμενοι για απόπειρα εσχάτης προ­δοσίας. Στη δίκη, που διήρκεσε από τις 14 Νοεμβρίου 1966 έως τις 10 Μαρτίου 1967, ο Μανδηλαράς διακρίθηκε για τη νομική του συγκρότηση, τις τεκμηριωμένες αγορεύσεις του και τη μαχητικότητά του.
Με την κήρυξη της δικτατορίας της 21ης Απριλίου ο Μανδηλαράς διέφυγε τη σύλληψη και προσπάθησε να μεταβεί στο εξωτερικό για να οργανώσει αντίσταση εναντίον του δικτατορικού καθεστώτος. Στις 17 Μαΐου 1967 επιβιβάστηκε στο πλοίο «Ρίτα Β.», που είχε προορισμό την Αμμόχωστο της Κύπρου και μία εβδομάδα αργότερα το πτώμα του εκβράστηκε σε ακτή της Ρό­δου. Η κυβέρνηση ανακοίνωσε στις 23 Μαΐου ότι «εξεβράσθη πτώμα ανδρός, αγνώστων στοιχείων» και την επομένη ότι το πτώμα «ανεγνωρίσθη ως του δικηγόρου Μανδηλαρά».
Στις 24 Μαΐου έγινε η κηδεία του στη Ρόδο, παρουσία τριών φίλων του δικηγόρων, ενός θείου του και πλήθους χωροφυλάκων. Η ιατροδικαστική έκθεση που υπέγραψαν οι ιατροδικαστές Δημήτριος Καψάσκης και Γεώργιος Αγιουτάντης διαπιστώνει ότι ο Μανδηλαράς πνίγηκε στην προσπάθειά του να βγει στις ακτές της Ρόδου, αφού τραυματίστηκε στο κεφάλι, κατά την κάθοδό του από το πλοίο στη θάλασσα.
Ο πλοίαρχος του «Ρίτα Β.» Πέτρος Πόταγας προσήχθη σε δίκη με την κατηγορία της ανθρωποκτονίας εξ αμελείας και καταδικάστηκε πρωτοδίκως σε φυλάκιση 27 μηνών (31 Μαΐου) και τελεσιδίκως σε φυλάκιση 12 μηνών (12 Δεκεμβρίου). Ο Πόταγας θα εξαγοράσει την ποινή του, αλλά ένα μήνα αργότερα θα βρεθεί νεκρός στη Νότιο Αφρική.
Από τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης επιδιώχθηκε η δικαστική διερεύνηση του θανάτου του Μανδηλαρά. Ήταν πνιγμός ή δολοφονία από όργανα της χούντας;
Στις 24 Απριλίου 1986, το Συμβούλιο Εφετών με το βούλευμα 731 χαρακτήρισε ως ανθρωποκτονία εκ προθέσεως το θάνατο του Μανδηλαρά και κατονόμαζε ως ηθικούς αυτουργούς τα ηγετικά στελέχη χούντας Ιωάννη Λαδά και Κώστα Παπαδόπουλο (αδελφό του δικτάτορα), ενώ καταλόγιζε ευθύνες σε στελέχη του Λιμενικού Σώματος και τον τότε αρχηγό της ΚΥΠ. Στο βούλευμα αναφερόταν η ύπαρξη επαρκών στοιχείων για στοιχειοθέτηση του εγκλήματος. Η διερεύνηση, όμως, κι αυτή τη φορά δεν απέδωσε και η υπόθεση τέθηκε τελικά στο αρχείο.
ΠΗΓΗ: sansimera.gr
...
Οι αρχές έκαναν λόγο για πνιγμό, όμως εξ αρχής ο θάνατος του θεωρήθηκε μια στυγερή δολοφονία, από τους οικείους του και την κοινή γνώμη στην Ελλάδα. Ακόμα και οι φωτογραφίες της εποχής που κατόπιν δημοσιεύτηκαν, αποκαλύπτουν εμφανές τραύμα στην καρδιά πιθανόν από σφαίρα ή άλλο αντικείμενο. Οι μαρτυρίες για το πληγωμένο του κορμί δεν αφήνουν καμία αμφιβολία ότι ο Μανδηλαράς θεωρήθηκε επικίνδυνος για το καθεστώς, τόσο ώστε να απαιτείται η άμεση εξόντωσή του.
ΑΠΕ - ΜΠΕ
~~~~~~~~
... ανθρωποκυνηγητό εξαπέλυσαν οι αρχές εναντίον του [Νικηφόρου Μανδηλαρά], ενώ αποκαλύπτονται και τα κωδικοποιημένα σήματα του στρατού. Σε αυτά διατάσσονταν οι διοικητές των μονάδων να οργανώσουν ένοπλες ομάδες, να βγάλουν περιπολίες σε όλη τη Ρόδο και να εξοντώσουν τον Μανδηλαρά. Μέσα από νέες σημαντικές μαρτυρίες και ντοκουμέντα, παρουσιάζονται όλα τα στοιχεία για την αμφισβητούμενη ιατροδικαστική έρευνα, που «έδειξε» ότι ο θάνατος του Μανδηλαρά προήλθε από πνιγμό. Οι αυτόπτες μάρτυρες μιλούν για τα σημάδια στο σώμα και το κεφάλι του άτυχου δικηγόρου, που παραπέμπουν σε διαμπερή τραύματα και κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις. Ο Νικηφόρος Μανδηλαράς νεκρός σε παραλία της Ρόδου.
Ο ιατροδικαστής έγραψε «πνιγμός». Η δίκη. Η κηδεία του αγωνιστή Μανδηλαρά τελέστηκε με συνοπτικές διαδικασίες, χωρίς την παρουσία της οικογένειάς του.
Τα όσα ακολούθησαν σε επίπεδο δικαστικής διερεύνησης αποτελεί ξεχωριστό κεφάλαιο της εκπομπής, που φωτίζει όλες οι σκοτεινές πλευρές της δίκης. Στο εδώλιο κάθισε μόνο ο πλοίαρχος του Rita V, ο οποίος κατηγορήθηκε για πλημμέλημα επειδή επέτρεψε στον λαθρεπιβάτη να πηδήξει από το πλοίο στη θάλασσα για να διαφύγει της σύλληψης. Αποκαλυπτική είναι η μαρτυρία του Ηλία Πόταγα, αδελφού του καπετάνιου του πλοίου, ο οποίος για πρώτη φορά μιλά ανοιχτά για την υπόθεση και καταγγέλλει ότι η ανακριτική διαδικασία περιελάμβανε βασανιστήρια σε βάρος του αδελφού του. Ο καπετάνιος Πόταγας μερικά χρόνια αργότερα αυτοκτόνησε στη Νότια Αφρική. Αλλά και το μοιραίο πλοίο είχε άδοξο τέλος. Κάηκε τη δεκαετία του ΄80. Ήταν ένας μεγάλος κύκλος συμπτώσεων ή μια συνωμοσία θανάτου και σιωπής;...
~~~~~~~~~~~
ΠΗΓΗ: www.mixanitouxronou.gr
Βίντεο:
Η Μηχανή του Χρόνου -- Νικηφόρος Μανδηλαράς - Το ανεξιχνίαστο έγκλημα της χούντας
https://www.youtube.com/watch?v=tqFY5GyrydM
Ο αγωνιστής της Δημοκρατίας Νικηφόρος Μανδηλαράς Ν1
https://www.youtube.com/watch?v=rJvfVj1FJeI
Νικηφόρος Μανδηλαράς (Τα τραγούδια του αγώνα | Μίκης Θεοδωράκης)
https://www.youtube.com/watch?v=TTvBcU50y_4
Τίποτα δεν πάει χαμένο - Χ. Αλεξίου, Μ. Λοΐζος
https://www.youtube.com/watch?v=Z7Oj936GGHg
....
http://kinisienergoipolites.blogspot.gr/2018/05/18-1967.html

Κυριακή 6 Μαΐου 2018

ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ. (Πέθανε 5 Μαΐου το 1999): «Οι περιουσίες είναι κλοπές. ... Από την στιγμή που είσαι μέσα σου άνθρωπος σωστός είσαι κατ’ ανάγκη κομμουνιστής»


ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ. (Πέθανε 5 Μαΐου το 1999): «Οι περιουσίες είναι κλοπές. ... Από την στιγμή που είσαι μέσα σου άνθρωπος σωστός είσαι κατ’ ανάγκη κομμουνιστής»

«Ημουν, είμαι και θα είμαι κομμουνιστής. Κολακεύομαι να πιστεύω ότι το αξίζω να είμαι κομμουνιστής και γι' αυτό θα αγωνιστώ, όσο μου το επιτρέπουν τα μέσα μου και οι ικανότητές μου, για την ουσιαστική αλλαγή και την ανατροπή του καπιταλισμού». 
(Βασίλης Διαμαντόπουλος - Σεπτέμβρης 1996)
Ενας μεγάλος θεατράνθρωπος, αγωνιστής, στρατευμένος στις γραμμές του ΚΚΕ, ο Βασίλης Διαμαντόπουλος, άφησε την τελευταία του πνοή, σαν σήμερα το 1999, σε ηλικία 79 ετών, από ανακοπή καρδιάς.
Πιστός στις κομμουνιστικές του ιδέες ο Βασίλης Διαμαντόπουλος, στάθηκε πάντα πέρα από μαχητής και ονειροπόλος.
Ελεγε σε συνέντευξή του στο «Ριζοσπάστη»: "Εγώ ευτυχώς δεν έχω πάψει να ονειρεύομαι. Δεν έχω πάψει να θέλω. Βέβαια αυτό κοστίζει κόπους, διαψεύσεις. Ομως αυτό δε με πειράζει. Το να αγωνίζεται κανείς είναι κι αυτό μια ηδονή". Ο Β. Διαμαντόπουλος ήξερε ότι "πρέπει να έχουμε ανοιχτά τα μάτια μας, γιατί το κεφάλαιο και ο καπιταλισμός ξέρει πολλά κόλπα", παρασύροντας λαούς, ακόμα και ανθρώπους με αριστερές ιδέες.

Μιλώντας για τα χρόνια της Αντίστασης, έλεγε ότι αυτά "έβαλαν τα θεμέλια της σταθερότητάς μου στο ΚΚΕ. Κι επιπλέον πιστεύω ότι ο κομμουνισμός είναι στέρεος. Κυκλοφορεί μέσα στο ανθρώπινο αίμα. Ο Μαρξ δεν εφεύρε έτσι μια φιλοσοφία, αλλά την άντλησε από την ανθρώπινη πραγματικότητα. Είναι όνειρο ανθρώπινο, όνειρο δικό μας, το να υπάρξει μια κοινωνία ελεύθερη και οι άνθρωποι να ζουν με ισότητα και δικαιοσύνη".
Δεν χρειάζεται να γράψουμε περισσότερα γι’ αυτόν τον μεγάλο καλλιτέχνη και άνθρωπο. Αρκεί να διαβάσετε αυτή μας την ανάρτηση: «Η κραυγή του Βασίλη Διαμαντόπουλου»:

Εμβληματική σκηνή από την ταινία "Μάθε παιδί μου γράμματα"

Τρίτη 6 Μαρτίου 2018

ΟΛΙΣΤΙΚΗ ΣΩΤΗΡΙΑ!!!


Theano Cosmica 

Ενεργειακό Μασάζ - Ολιστική Θεραπεία.
Λουξεμβούργο





                                  ΟΛΙΣΤΙΚΗ  ΣΩΤΗΡΙΑ !!!                            



Μιας και απ' αυτό το βήμα προωθούμε την ολιστική θεραπεία (στο σώμα αλλά κ στο νου κ την ψυχή αφού αυτά είναι αλληλένδετα) κ με αφορμή όχι μονον τα ψυχοφάρμακα, τις χημειοθεραπείες κ όλα τα δηλητήρια που μας ποτίζουν, αλλά κ τα τελευταία γεγονότα που επηρεάζουν άμεσα την ειρηνική τουρκικη γειτνίαση, καταθέτουμε εδώ τον προβληματισμό μας συνολικά κ εφ'όλης της ύλης :
"Τραβώντας το κουβάρι καταλήγει κανείς σε μια αδιαμφισβήτητη αλήθεια: πως το θέμα της υγείας συνδέεται άμεσα με το θέμα της ικανότητας διαχείρισης της ζωής μας...
Κ όταν αυτό το σημαντικό κομμάτι το παραδώσαμε σε άλλους κ το εμπιστευτήκαμε σε μια μεγάλη λίστα ακατάλληλων έως επικίνδυνων πολιτικών κ σε κυβερνήσεις αδίστακτες που ξερουν πώς να κανουν το ΟΧΙ ΝΑΙ κ το ΝΑΙ ΟΧΙ, μειοψηφίες που τους παραχωρησαμε την δύναμή μας, κ οι οποίες ευλόγως όχι μόνο δεν ενδιαφέρονται για μας κ για τα φαρμάκια που μας ποτίζουν οι φαρμακοβιομηχανίες του θανατου αλλά κ που συνυπογράφουν για να τα προωθούν, καθόσον όλοι κερδίζουν τρελλά απ αυτά....
κ όταν την ίδια στιγμή, αυτοί στους οποίους παρέδωσες σαν λαός κ σαν άτομο το τιμονι της ζωής σου στα χέρια τους, είναι ικανοί να σε σύρουν ακόμα κ σε πολεμικές περιπέτειες κ φονικές συρράξεις, βάζοντας τα παιδιά σου στην πρώτη γραμμή σαν κρέας για τα όπλα τους, τότε ΜΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΛΎΣΗ: 
- Να γίνουμε συνειδητά κυρίαρχα άτομα κ κυρίαρχος λαός που διεκδικεί ΕΙΡΗΝΙΚΆ κ καταστρώνει Σχέδιο ΟΡΓΑΝΩΜΈΝΑ Κ ΜΕΘΟΔΙΚΆ για να επαναπατρισει την ζωή, την δυναμη κ ελευθερια του που παρέδωσε ασυνείδητα κ αμαχητί ...
Μέσα στον θυμό, την ανεξέλεγκτη οργή, την αγανάκτησή, την άγνοια ή την κατάθλιψη, ένας ανθρωπος ή ένας λαός δεν θα δει ποτέ καλό, γιατί διακρίνει θολά ή κινείται στα τυφλά από τα ζωώδη ένστικτα της έχθρας κ της διχόνοιας (όπου αφέθηκε να γαλουχηθεί αιώνες τωρα). Κ ας μην παμε μακρια ...τα τελευταία γεγονότα το καταδεικνύουν περίτρανα... αν φωνάζουμε με πολεμικές κραυγές "φάτε τους" σε μια εποχή που απαιτεί όσο ποτέ άλλοτε ειρήνη κ σύμπνοια κ οπου οι φωτιές του πολέμου καταστρέφουν πολιτισμούς κ γυρίζουν τον πλανήτη ολάκερο κυριολεκτικά στον μεσαίωνα για τα συμφέροντα των βιομηχανιών του θανάτου, τότε ειλικρινά αναρωτιόμαστε τί μπορεί κανείς να ελπίζει απ αυτόν τον λαό σαν σύνολο.. . Γιατί οι ελεύθερες φωτεινές μειοψηφίες κ οι μεμονωμένες λαμπρές εξαιρέσεις πάντα θα υπάρχουν αλλά ακούγονται ή μήπως δουλεύουν κ αυτες μόνο για τον εαυτό τους ?
Είναι ικανές να κάνουν την Αλλαγή για το σύνολο όταν όλοι οι υπολοιποι ή κοιμούνται ή κράζουν με πολεμικές κραυγές έτοιμοι να ορμήξουν στον "καθε θανάσιμο εχθρό" που του στήνει το συστημα μπροστά του ή του υποδεικνύει καθε φορα μια πονηρη κ σκοτεινη ολιγαρχία που εχει επικεντρώσει πανω στο σχέδιο εξόντωσης της ανθρωπότητας που εφαρμόζει επιμελώς ???
Εμείς τελικα σαν λαός ποιο σχέδιο ακριβώς επεξεργαζόμαστε κ εφαρμόζουμε???
Σχέδιο Ειρήνης, Ενότητας κ καλής γειτνίασης των λαών, όπως αρμόζει σε κληρονόμους του Ολυμπίου κ Απολλωνίου Φωτός ή γίναμε μια ακατέργαστη σκοτεινή ασυνείδητη μάζα που άγεται κ φέρεται σύμφωνα με τις ορέξεις των επικυρίαρχων???
Τ.C.

Σάββατο 20 Ιανουαρίου 2018

ΛΟΡΕΝΤΖΟΣ ΜΑΒΙΛΗΣ - Καλότυχοι οι νεκροί, που λησμονάνε την πίκρια της ζωής



Καλημέρα στους απανταχού Τσάκωνες 

Καλότυχοι οι νεκροί, που λησμονάνε
την πίκρια της ζωής. Όντας βυθίσει
ο ήλιος και το σούρουπο* ακλουθήσει,
μην τους κλαις, ο καημός σου όσος και να 'ναι!

Τέτοιαν ώρα οι ψυχές διψούν και πάνε
στης Λησμονιάς την κρουσταλλένια βρύση·
μα βούρκος* το νεράκι θα μαυρίσει,
α στάξει γι' αυτές δάκρυ, όθε αγαπάνε.

Κι αν πιουν θολό νερό, ξαναθυμούνται,
διαβαίνοντας λιβάδι' απ' ασφοδίλι*,
πόνους παλιούς, που μέσα τους κοιμούνται.

Α δεν μπορείς παρά να κλαις το δείλι*,
τους ζωντανούς τα μάτια σου ας θρηνήσουν·
θέλουν – μα δε βολεί* να λησμονήσουν.

ΛΟΡΕΝΤΖΟΣ ΜΑΒΙΛΗΣ